Die keer dat ik naar de pers-presentatie ging van Snoopy and Charlie Brown the Peanuts movie.

Ik krijg wel vaker een uitnodiging voor een persvoorstelling van toffe films. Maar die is dan meestal op dinsdagochtend om heel-erg-vroeg ergens in Amsterdam. Het is dan handiger om mijn eigen bioscoopkaartje te regelen en hem later te bekijken in een bioscoop bij mij in de stad. Maarrrrrr vorige week kreeg ik een uitnodiging die ik niet over wilde slaan. Peanuts (aka Snoopy) komt over een half jaar uit in Nederland en als opwarmertje was er een pers-presentatie in Pathé Tuschinski, inclusief ontbijt en (best of all) een presentatie door mr. moviedirector himself: Steve Martino (hij heeft onder andere Ice Age: Continental Drift en Horton hears a Who geregisseerd). Als filmliefhebber en animatiefan (ik heb zelfs een blauwe maandag 3D-animatie lessen gehad op de kunstacademie) wilde ik er graag bij zijn. And so I did! En zo zag mijn dag eruit:

05.45 
Oef, ik weet niet meer wanneer ik voor het laatst zo vroeg ben opgestaan. Tetkees is in ieder geval over the moon dat hij nu al zijn ontbijt krijgt. Is er toch nog iemand vrolijk op dit tijdstip.

07.00
Trein gehaald! Ik zit al en hij gaat pas over een KWARTIER, I rock!

07.06
Shitshitterdeshit, vergeten in te checken. Je kunt dan ook niet onopvallend de trein verlaten en binnen een minuut weer terugkomen zonder dat IEDEREEN weet dat je een #travelidiot bent. Oh well, ik kwam er gelukkig nog op tijd achter.

09.58
Pathé Tuschinski, ik heb je gevonden! Heel kneuzig de security man van de bioscoop gevraagd waar ik het beste mijn fiets kan parkeren. Want hej, hij is een local en ik ken geen schaamte.

10.00
Inchecken: ‘Hoi, ik ben Olga Zijlstra, waar is het toilet? Daarheen? Ok bedankt.’

10.01
‘Weet je misschien waar het toilet is? Links? Ok.’

10.02
‘De WC? Oh, de trap af?’

10.03
Hèhè, wc gevonden.

10.10
#Ontbijtbuffetslet tijd. Jus d’orange en een croissantje met Bon Mamman jam (mijn lievelings, zeg ik ook nog even tegen het meisje dat het buffet bewaakt, vindt ze vast héél leuk om te weten).

10.15
En nu MINGELEN Olga, gewoon op het eerste de beste vriendelijke gezicht afstappen, je voorstellen en op een zo min mogelijk klungelige manier je croissantje met jam opeten. (FYI het eerste gedeelte van die opdracht is gelukt, het tweede wat minder, maar níét geknoeid op mijn jurkje, personal fictory).

10.16
Oh, het vriendelijke gezicht is de stagiare van iemand die er na één minuut bij kwam staan en die of a) oprecht geïnteresseerd is of b) er een sport van maakt om mensen aan een kruisverhoor te onderwerpen op maandagochtend: ‘Hoe heet je? Waar ben je van? Oh, ken ik niet sorry. Werk je alleen? Waar schrijf je over? Wat is je doelgroep? Zit je ergens bij aangesloten? Hoeveel advertorials schrijf je per maand? Hoeveel vraag je daarvoor? Kun je leven van die omzet? Maar je schrijft alleen geschreven content? Fijn. Wij hebben ooit met YouTubers gewerkt, maar die vond ik véél te high maintenance en ze hebben geen inhoud.’ Ik heb maar gewoon heel hard geknikt, braaf vragen beantwoord en zonder al teveel knoeien mijn croissant opgegeten. Gelukkig had ik al koffie gedronken in de trein…

10.29
Of we ons naar de zaal willen begeven en onze telefoon in willen leveren, want Snoopy is #topsecret. Het is trouwens de eerste keer dat ik in Tuschinski ben (waarschijnlijk de enige van dit film-nerd-pers-gezelschap). Ik vind het een toffe plek, beetje alsof je terug in de tijd gaat. Lekker gloomy en veel rood tapijt.

10.30
Op de bovenste twee rijen van de zaal hangen lapjes stof met ‘gereserveerd’ op de hoofdsteun. De rest van de zaal is clear. Ik plof ergens neer, de stagiare van de kruisverhoordster wenst me in de rij ervoor een fijne voorstelling (lief) en dan hoor ik achter me: ‘hoezo gereserveerd? We zijn toch allemáál pers? Waarom mag ik hier niet zitten?!?!’ Het arme regelmeisje moet hemel en aarde bewegen om de zeurman er weg te krijgen. De man gaat zuchtend zitten in mijn rij terwijl hij mompelt: ‘nou, dan moet ik híér maar zitten.’ Wat is hij, twaalf? Mag hij niet bij de cool kids zitten?

10.31
Oh de cool kid is dingetje bekende filmjournalist (René Mioch). Die moet blijkbaar een hele rij voor zichzelf hebben, hihi.

10.32
Sipke Jan Bousema doet de introductie van de filmregiseur Steve Martino. De zin waar hij mee opende: ‘nou daar zit je dan, te wachten op een hond.’ Beetje kneuterig, maar very sweet. En hij had een tough crowd: snobby film pers op maandagochtend. Ga d’r maar aan staan!

10.40
Steve is een held. En hij heeft een awesome Snoopy T-shirt met doodles van alle karakters erop onder zijn nette colbertje verstopt. Ik zag het hoor Steve, and I appreciate it! En je kunt veel zeggen van Amerikaanse filmmensen, maar ze hebben een vlotte babbel. Steve legt het hele animatie-proces uit van 2D stripjes naar 3D film. En voor een grafisch ontwerper met basiskennis van animatie/3D-animatie (ja, ik heb daar les in gehad jongens en meisjes en toen bleek dat ik daar niet genoeg geduld voor had, ahum) is dat echt een feest.

Hoe er strip-elementen (rafelige lijntjes, getekende 2D oogjes, niks is perfect symmetrisch) gebruikt zijn, hoe ze duizenden Snoopy figuurtjes hebben gecategoriseerd (de zogenaamde ‘Snoopy matrix’) om alle houdingen en uitdrukkingen van het beestje in een 3D typetje te verwerken, etc. En toen moesten alle andere figuurtjes nog (vandaar dat ze al drie jaar bezig zijn). Hij liet zien hoe ze de hele wijk van Peanuts hebben uitgetekend en er waren veel referenties naar eten (popcorn-wolken en baguette-voeten). En dit valt je waarschijnlijk niet direct op, maar de onlogische plaatsing van de neus, ogen en mond van Snoopy hebben ze vastgehouden in de film. Zie hierboven! Klopt geen snars van, maar zo ziet Snoopy eruit in de strip. Steve had een animatie reel van Snoopy die rondjes draait, dan zie je dat de andere zijkant van zijn kop leeg is, heel erg grappig. En voor al die onlogische plaatsingen was een hoop creativiteit nodig om het toch logisch te laten lijken. Er is veel rekening gehouden met de originele tekeningen en dat is heel tof om te zien! De ingrediënten zijn dus goed, maar hoe het geheel bij elkaar komt, dat kan ik pas in december bekijken want dan is de film af. Ik vond het een eer om bij de presentatie aanwezig te mogen zijn en een kijkje te kunnen nemen in het animatie proces. Ik ga op 16 december dus met hele andere ogen naar de film kijken. :)

♥♥♥