Ik heb vandaag zo’n dag, dat ik een beetje baal van mezelf. En dat meteen aan het begin van de dag. Blech. Dan gaat alle aandacht naar de dingen die niet op tijd af komen, dingen die beter konden en dingen die ik ben vergeten. En dan voel ik me ook nog schuldig omdat ik geen leuk onderwerp voor een blogje kan verzinnen, gedverdemme!
En daarom giet ik vandaag al mijn algemene schuldgevoelens in een blogartikeltje. Want misschien is er wel iemand die weet hoe je van die stomme schuldgevoelens afkomt. Komt ie:
Ik voel me schuldig als ik de trein mis en er iemand op me moet wachten. Dat is me de laatste tijd twee keer gebeurd, beide keren moest mijn moeder een half uur langer op me wachten. Ik vind dat zo vervelend! Waarom ga ik niet gewoon wat eerder weg?!
Ik voel me schuldig omdat ik maar één keer per dag mijn tanden poets. Niet zo heel erg schuldig hoor, want ik heb al jaren geen gaatjes meer. Ik moet wel vaker flossen… Schuldig…
Ik voel me schuldig als ik niet meer weet wanneer de laatste keer is dat ik de katten hun vlooiendruppels heb gegeven. En dat ik ze dan zie krabben aan hun hoofd en dan denk: ‘oja, crap…’
Ik voel me schuldig omdat ik het moeilijk vind om ’s ochtends vroeg op te staan. Ik ben geen ochtendmens en omdat ik vanuit huis werk en geen baas heb, kom ik in de ochtend heeeeeel langzaam op gang. Als ik dan eindelijk begin, heb ik het gevoel dat de halve dag er al op zit en ik mijn to do list noooooooit op tijd af krijg. Met als gevolg dat ik tot ’s avonds laat nog zit te werken.
Ik voel me schuldig omdat ik slecht ontbijt of het gewoonweg oversla. Misschien komt het door mijn ochtendhumeur, maar ik krijg het ’s ochtends niet voor elkaar om iets fatsoenlijks in mijn mond te stoppen. Want ik heb dan de mindset van een kleuter en denk bij alles: ‘NEE!’
Ik voel me schuldig omdat ik altijd slecht slaap bij andere mensen. Ook als ze heel hard hun best hebben gedaan om een fijn slaapplekje voor me te maken. Ik ben al niet op mijn best ’s ochtends en als ze dan vragen hoe ik heb geslapen, krijg ik het niet voor elkaar om breed lachend te liegen dat ik heerlijk geslapen heb. In plaats daarvan mompel ik: ‘meh’. Gezellig hoor.
Ik voel me schuldig als ik heel hard aan een puistje krab vlak voordat ik een belangrijke afspraak heb of een gezellige lunchdate. En ik er dan uitzie als een domme tiener die het niks kan schelen dat iedereen kan zien dat ik mijn puistje niet met rust kon laten.
Ik voel me schuldig dat mijn huis nooit netjes is. Vooral als ik onverwachts bezoek heb en er overal vieze theekopjes en kattenharen liggen. En dat de keuken stinkt door al het fruitpulp van de slowjuicer die in de vuilnisbak ligt. En er vieze pannen op het gasfornuis staan en stof in de vensterbank. Ik zag laatst Shifra’s schoonmaakrooster voorbij komen. HOE doet ze dat? Ze zegt dat het supermakkelijk is, maar ik weet niet wanneer ik dat allemaal moet doen. Eerder opstaan waarschijnlijk…
Ik voel me schuldig als ik iets niet lust van andere mensen met liefde hebben gemaakt. Ik was als kind een hele slechte eter en dat heeft wat sporen achtergelaten. Gelukkig lust ik nu bijna alles, maar die keren als er bijvoorbeeld iets met heel veel paddestoelen of rauwe tomaat (I know, ik ben raar) op het menu staat, dan begin ik al een beetje te zweten.
Ik voel me schuldig omdat ik nog niet zoveel geld verdien als Tom (hoewel ik wel heel hard werk) en hij dus het leeuwendeel van onze gezamenlijke kosten op zich neemt. Ik heb er vertrouwen in dat dit op een gegeven moment rechttrekt, maar het blijft vervelend…
Ik voel me schuldig omdat ik niet zo vaak meer op andere blogjes reageer als vroeger. Ik lees ze wel, maar het reageren blijft erbij. Want: haast, geen tijd, moet nog meer dingen doen en ik weet niks leuks om te zeggen en ik vind alleen ‘Leuk!’ typen zo suf. Dus sorry, medebloggers out there, ik begin langzaam te veranderen in een lurker.
Ik voel me schuldig omdat ik HEEL veel nagellak heb, maar al een week ‘naakte’ nagels heb. Ik denk er gewoon niet meer aan. Zo stom!
Ik voel me schuldig als ik iemands verjaardag vergeet. Ik hou heel erg van verjaardagen en heb het liefst een kaartje en een cadeautje klaar staan. Maar soms ben ik zo druk met mezelf bezig dat ik de mensen om me heen vergeet en dat vind ik zo vreselijk.
Ik voel me schuldig omdat er geen plaatjes in deze blogpost staan. Ik vind plaatjes in blogposts heel belangrijk, maar ik kan het niet opbrengen om er beeld bij te maken.
En dit is nog maar the tip of the iceberg, er zijn nog DUIZEND andere redenen waarom ik mezelf dagelijks op mijn kop geef. Er gaan ook heel veel dingen goed, maar die blijven een stuk minder lang hangen dan de dingen die ik niet goed doe. En ik word er vaak zo moe van, van al die schuldgevoelens, misschien dat ik het daarom ’s ochtends zo moeilijk vind om op te staan…
Ach gossie..
Ik voel me schuldig omdat ik na het lezen van dit artikel heel graag goed overdachte opbeurende woorden en perfect advies zou willen geven, maar me dat nooit zo goed lukt.
Een dikke knuffel dan maar! <3
Wees niet zo streng voor jezelf en probeer te focussen op de positieve dingen. Ik doe dat met mijn tweewekelijkse rubriek Count your blessings. Dat artikel schrijf ik in stapjes (als ik iets aan te vullen heb). Sommige dingen was ik anders al lang vergeten (na een week, ja). Succes! Een rotdag hebben hoort erbij, je schuldig voelen over alles is echt niet nodig. Maar moeilijk om het niet te doen, dat snap ik wel …
Voor iemand die moeilijk op gang komt s ochtends, staat dit blog er behoorlijk vlot. Dus niet zo streng! Ik kom ook moeilijk op gang s ochtends. Neem als ik weg moet anderhalf uur de tijd daarvoor, ookal betekent dat dan vroeg op staan. En start op andere dagen in bed met o.a het lezen van blogs. Daarna veel kopjes thee. En laat dan de dag maar komen. Succes vandaag!
Ik had het artikel gisteren al ingepland hoor, ik ben al heel lang niet meer om half zeven wakker geworden. ;)
haha ^_^
Ik voel me schuldig omdat ik niet zo vaak reageer op je ontzettend fijne en positieve blog als ik zou willen!
En ja, ook omdat ik weleens verjaardagen vergeet :-(
En omdat ik soms iets zeg waar ik spijt van heb omdat ik denk dat het iemand misschien gekwetst heeft (wat achteraf echt nooit zo is, en waarvoor mensen me dan hartelijk toelachen (en een beetje uitlachen) als ik het beken, maar ja, schuldig voel ik me dan toch wel)
Ah, fijn om te horen dat je ook tot over je oren in de schuldgevoelens zit. Of nouja, eigenlijk niet fijn, we moeten daar natuurlijk uit snappen. ;)
Ik heb er niet zoveel last van dat ik me schuldig voel als ik iets tegen iemand zeg, ik ben een beetje een flapuit en denk er niet altijd overna wat mensen daarvan vinden. Pas als ik het achteraf te horen krijg dat iets niet helemaal goed gevallen is, voel ik me héél schuldig…
Aaah niet zo schuldig voelen hoor en niet zo streng zijn voor jezelf.
En een blogje zonder foto’s is ook wel eens bijzonder. :)
Niet zo schuldig voelen! Al kan ik me wel heel goed vinden in dat ‘lurk’ gedoe op blogs, en ik breng daar gelijk even verandering in aan door maar weer eens te reageren. :)
Ahhh je bent wel heel streng voor jezelf hoor! Ook al herken ik eigenlijk vrijwel alles, behalve dat ochtendhumeur ;)
Maar kun je niet beter in plaats van dat schuldgevoel denken: ‘ik heb het supergoed voor elkaar’. Je hebt immers moeite met opstaan, dus heb je heel goed geregeld dat je niet heel vroeg op hoeft, want je bent je eigen baas en dus kun je tegen jezelf zeggen: je mag best om tien uur beginnen en dan tot half zeven werken, no problemo. En ook kun je dan dus best iets later ontbijten, en daarna wel je tanden poetsen (dat mag je als eigen baas aan jezelf opleggen vind ik: niet werken met vieze tanden) en je nagels lakken (als je er een blog over schrijft, is het werken!).
En voor de vlooienspulletjes en verjaardagen: AGENDA. Eens in de zoveel tijd een voorraad vlooiendruppels, verjaardagskaartjes en cadeautjes inslaan, en in je agenda zetten wat je wanneer moet opsturen en aan katten moet toedienen. Misschien gevoelsmatig iets minder spontaan, maar ach, zo denk je er wel aan!
Ik weet dat ik beter kan denken aan wat er wel goed gaat, maar dat lukt niet altijd. Het gaat ook heel vaak wél goed hoor, maar er zitten van die dagen tussen dat ik een kronkel in mijn kop heb en dan kan ik dat vervelende stemmetje maar niet uit mijn hoofd krijgen. En daarom heb ik er maar eens heel therapeutisch een blogje over geschreven, dan is het even uit mijn systeem.
Aaah nee meis: niet schuldig voelen hoor! Schuldgevoel is vaak een nietzeggende emotie en heb je ook weinig aan. Ik herken trouwens wel veel dingen in wat je zegt haha, maar ik probeer dan altijd maar te denken: tja daar kan ik weinig aan veranderen, dus go with the flow ;-) En alle mensen om je heen zullen je sowieso waarderen (die ertoe doen). Nu voel ik mij schuldig dat ik zulk lomp advies geef haha ;-) X
Ik vind het zo lief dat iedereen advies probeert te geven. Ik had verwacht dat iedereen lekker in zou haken en roepen waar zíj zich altijd zo schuldig over voelen, hihi. En in plaats krijg ik allemaal van die opbeurende berichtjes. Nou voel ik me schuldig dat iedereen denkt dat ik een beetje zielig ben (dat is natuurlijk niet zo, het zit allemaal tussen mijn oren). Owwww vicieuze cirkel, hahaha.
Hahaha, dit vind ik echt heel schattig :)
Ooohw ik moet mijn kat ook weer vlooiendruppels geven,ik vergeet het elke keer :( arm beestje..
Ik voel me schuldig omdat ik na het lezen van jouw blog ook opeens 10 dingen kon bedenken waarom ik me schuldig moest voelen. En toen dacht ik: ach onzin. En daar voel ik me dan nu weer schuldig over. Cirkeltje rond dus… :)
Oh no! Nu voel ik me schuldig omdat jij je schuldig voelt. Argh! Houdt dat cirkeltje dan nooit op?
Sommige dingen zijn zo ongelooflijk herkenbaar!
Gefeliciteerd… Je bent gewoon mens ;) en ik ben ermee gestopt om mij schuldig te voelen, kost mij veel te veel energie. Behalve schuldig voelen als ik vind dat m’n hondje Flo! meer moet rennen ( wat heus wel gebeurt, maar niet als het regent).
Én ik heb vandaag een nieuw woord geleerd ‘lurker’, IK dus :) Omdat ik iedereen die reageert zoveel leukere en originelere reacties vind geven. Wordt aan gewerkt.
Lieve groet
Heel herkenbaar dit, geef mezelf ook altijd te strenge regels. Wat bij mij enorm helpt is om duidelijk te hebben wanneer ik werk en wanneer ik lekker kan relaxen. Dan kan je ook echt dingen aan de kant leggen en hoef je je dus niet schuldig te voelen. Ik denk dat iedereen zo streng voor zichzelf is, maar iedereen het ook daarom wel begrijpt. Bedenk hoe je zelf zou reageren als iemand een keer wat vergeet..dan bannen je ze ook niet gelijk uit je leven ;) Niemand is perfect, hoe cliché ook.
Jeetje! Wat ben je streng. Wel erg herkenbaar hoor, maar zo opgesomd lijkt het erg streng. Ik heb hetzelfde met een niet netjes huis, trein missen, niet op tijd opstaan en niet sporten. Ik voelde me zelfs schuldig dat ik na mijn werk geen energie meer had. Je bent zoals je bent en meer dan je best kan je niet doen. Ik lees hierboven gefeliciteerd je bent mens, mooie! Zo is het. Je kan je energie beter in alle mooie dingen stoppen. :-)
Heel herkenbare manier van denken. Maar zo zonde van je energie, helaas.
Ik herken me volgens mij in bijna al je punten, behalve de rauwe tomaat en paddenstoelen ^_^
Oh, en het minder verdienen dan je partner: als je een goede relatie hebt, dan maakt dit echt niks uit. Wij hebben afwisselend meer/minder of evenveel als de ander verdiend (en ook een periode samengewerkt natuurlijk), het gaat uiteindelijk toch allemaal op één grote stapel en ik vind het belangrijker dat we allebei doen wat we graag willen.
Klopt, het maakt bij ons ook helemaal niet uit. Maar soms baal ik er een beetje van…
Fijn artikeltje! Ik herken me overal in. Ik voel me al helemaal schuldig als ik bijvoorbeeld de vaatwasser voor me ouders niet heb uitgeruimd!
Ooooh wat herkenbaar!!! Ik denk bijna alle punten wel. Vooral die stinkkeuken. Ik voel me de laatste tijd vooral heel erg schuldig dat ik mijn slowjuicer bijna nooit meer gebruik (om die stinkkeuken en schimmeljuicer te voorkomen) maar nu staat ‘ie daar maar in een hoekje op mijn aanrecht mij aan te staren. Zó zonde. Ik heb er trouwens de laatste twee jaar veel minder last van (niet van die rommelige keuken, die is nog steeds rommelig helaas) maar meer met schuldgevoel in het algemeen. Ik probeer wat vaker ‘nou en!’ te zeggen.
O dát is een fijn weerwoord, geen ingewikkelde discussies in je hoofd, maar gewoon: ‘nou en!’ Ik ga het ook proberen. :)
Heel herkenbaar! En knap dat je er dan een blog over schrijft! Ik zou dan juist denken :”bleh, ik doe het morgen wel”, of ik kruip onder de dekens :-)! Dapper dat je je kwetsbaar opstelt…!
Hah, +1 herkenbaar. Ik heb een keer een handige tip gelezen in een zelfhulp-boek (ja een heel boek en dan haal ik er 1 tip uit). Dat ging over tobben. Als je daar teveel tijd en energie aan spendeert (en ook zoiets als schuldig voelen), dan geef je jezelf 1 tob-moment per dag. Bijv. van half 8 tot 8 uur ’s avonds. Dus als je jezelf op een ander moment van de dag betrapt op tobben, dan denk je “nee, dat mag vanavond. Nu ga ik even de vaat doen (ofzo). Werkt bij mij!
Ik voel me schuldig dat ik niet meer zo vaak reageer op je blog:-(, boehoeeeeee!
Maar probeer niet te streng te zijn voor jezelf. Ik sta ook laat op, nu kan het nog want als je kinderen krijgt dan kan je komende 15 jaar niet meer later opstaan ;-). Zo redeneer ik.
Hier ook alleen maar vieze afwas en kattenhaar. Je zou eens maar onverwacht aan mijn deur moeten staan – dan heb ik mijn haren niet eens gekamt en heb ik een huispakje aan,hahaha!
I hear you sis – maar laat het varen! Misschien komt het ook omdat buiten nog grauw is.
Fijn om dat van jou te horen. In mijn hoofd is jouw huis zo mooi en je outfits waanzinnig. Maar je bent net als ik blijkbaar, haha. Lekker werken in je huispakje. En je hebt gelijk, nu kan het nog, gewoon van genieten dan maar! En ja, mijn winterdip wordt er ook niet minder op. Laat de zon maar weer komen!
Awww. Ik krijg nu heel erg de neiging om je lieverd te noemen en te knuffelen.
Het klinkt een beetje alsof je een beetje overloopt op dit moment. Je hoeft geen Superwoman te zijn. Je mag af en toe best wat minder van jezelf eisen en jezelf accepteren zoals je bent en accepteren waar je grens momenteel ligt.
Awwww, bedankt voor de virtuele knuffel!
Pingback: Schaamteloos… | Team Confetti
Dat schuldig voelen ken ik maar al te goed! Maar als ik dit zo lees besef ik wel dat het helemaal niet nodig is om je schuldig te voelen over al dit soort dingen, je bent ook maar een mens. En wat schieten we er nou eigenlijk mee op? Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk ;)
Pingback: Blogleesvoer #15 | SYLVIA KUIJSTEN
Amen.
Ja pfoe herkenbaar ja! Vooral die met het krabben aan puistjes.. aaargh!
Oh my god! Ik heb dat ook! Ik heb geen baas, werk thuis, begin laat, slaap uit en dan werk ik weer in de nacht door en vervloek ik mijzelf. :”) Ik wil het al een hele lange tijd veranderen, maar goddamn, dat is zo moeilijk. Aw, je hoeft je niet overal schuldig voor te voelen hoor! Binnenkort ga jij die money maken alsof het papier is. Het is ook papier. Slechte peptalkzin ooit. :’) Ik bedoel.. you can do this! <3 Dit artikel toverde wel een glimlach op mijn gezicht, omdat ik stiekem mij ook best schuldig voel voor bepaalde dingen. :")
Hahaha, wat een gewéldige peptalk! Voor dit soort berichtjes doe ik het hoor!
Hahahaha, fantastisch, wat een fantastische blogpost en wat een nog fantastischere reacties.
Tijd geleden dat ik reacties las met een brede grijns op mijn gezicht :).
Ik heb je blog net ontdekt via Teskuh en besluit nu je blog te gaan volgen.
Ik vind het gaaf dat je zelf projecten geïnitieerd hebt en die ook serieus aanpakt. Gaaf hoor!
Ik ben zelf illustrator en wil al een tijd weer eens persoonlijk werk maken of een eigen project doen, maar ik heb gewoon geen inspiratie in wat en alles wat ik bedenk vind ik toch weer te saai of te gewoon..
Daarom heb ik nu besloten vanaf volgende week een middag per week in een café of andere werkplek dan thuis, enkel gewapend met een schetsboek en wat fijne potloden en pennen, gewoon eens even lekker te gaan tekenen :). Awesome blog in ieder geval en ook een awesome naam, en zeer mooi vorm gegeven!
Lieve groetjes, Noortje
Wat stoer dat je dat gaat doen! Wij creatievelingen zullen altijd een beetje met onszelf in de knoop zitten, dat is helaas niet te vermijden. Zolang je maar doet waar je goed in bent en waar je plezier in hebt, komt alles goed en kun je niet anders dan trots op jezelf zijn!
O, en holy moly, wat maak jij leuke dingen zeg!
Ah dankjewel :) en leuk dat je mijn werk leuk vindt :D
Ik voel me schuldig omdat ik over 40 minuten een tentamen heb en daar eigenlijk nog hard voor zou moeten leren, maar in plaats daarvan jouw blog zit te lezen! Ach, dat is toch ook gewoon veel leuker :)
Hahaha, zó herkenbaar!
Heerlijk artikel dit! En wat is het herkenbaar! Ik voel me ook heel snel schuldig over van alles en nog wat, haha. Niet leuk natuurlijk, maar toch ook wel weer leuk omdat je dit allemaal zo luchtig geschreven hebt. Ik vind dit soort artikelen echt heel erg fijn! ^^
Fijn dat je er wat aan hebt. We zijn niet alleen met onze gekke gedachtes!
The blooming bud is an infinite spring breeze. It is worth ice, listen to them비아그라.
This is a really good blog. You get good information.
에볼루션바카라
One of the main benefits of using an buy weed online canada is the convenience it offers. Customers can browse products, place orders, and have them delivered to their doorstep, all from the comfort of their own homes. This is especially useful for those who live in remote areas, or who have mobility issues and find it difficult to travel to a physical dispensary.
In recent years, the ability to buy weed online has become increasingly popular, especially in places where cannabis is legal. Buying weed online offers several benefits, including convenience, privacy, and a wider selection of products.
Hello, I read good information. I will be visiting your website often in the future.
에볼루션카지노