Movie review: Une Nouvelle Amie.

Afgelopen zondag mochten Tom en ik naar onze favoriete bioscoop in Groningen om de nieuwste film van Francois Ozon te bekijken: Une Nouvelle Amie. Een betere activiteit op een lazy sunday kan ik niet bedenken.

Synopsis: Claire (Anaïs Demoustier) en Laura (Isild Le Besco) zijn hartsvriendinnen. Wanneer Laura na een kort ziekbed op jonge leeftijd komt te overlijden, belooft Claire dat ze voor Laura’s man, David (Romain Duris), en hun 6 maanden oude dochtertje Lucie zal zorgen. Een belofte die Claire in eerste instantie zwaar valt omdat het gemis van Laura zo groot is. Totdat ze David thuis opzoekt en ziet wat het rouwproces met hem doet. Het is het begin van een intiem verhaal over verlies, verlangen, liefde en vriendschap. Met Romain Duris, Anaïs Demoustier, Raphaël Personnaz en Isild le Besco.

En dit is hoe ik (en Tom) de middag in de bioscoop hebben ervaren:

♥ De film draait in mijn favoriete bioscoop in Groningen, het Groninger Forum. We gaan onze kaartjes ophalen bij de balie. De meneer achter de balie heeft onze kaartjes heel lief in een envelopje gestopt en er staat ‘Team Confetti’ op geschreven. Op de kaartjes zelf staat ‘genodigde’. Van dat soort kleine dingen word ik zo ontzettend blij en dan voel ik me even heel speciaal. :D

♥  We zitten in een fijn klein zaaltje. Er is aan de zijkant een rijtje met steeds twee stoelen naast elkaar. Rood en groot en veel beenruimte. Het is zondagmiddag en heel rustig en daarom fluistert iedereen die in de zaal zit. Mmm, rustgevend.

♥ Ok, we zijn vijf minuten aan het kijken en ik zit nu al te huilen. Erg mooi begin.

♥ Wow! Die had ik niet aan zien komen. Erg toffe wending al na een kwartier.

♥ Wat zijn die Fransen toch knap, holy moly.

☁ Ok, WIE heeft er hier zijn schoenen uit gedaan en is nu met zijn stinksokjes aan het zwaaien. ‘Pssst, Tom, dat ben jij toch niet he?’ ’Nee, jij ook niet toch?’ ’Nee, en er zit niemand bij ons in de buurt, waar komt dat toch vandaan?!’  #smellyfeet

♥ In de trailer dacht ik al te kunnen voorspellen wat voor soort film het zou worden. Ik dacht een thriller, maar ik had het goed mis. Het is een combinatie tussen een (af en toe over the top) drama/comedy (dramady?). Maar het wordt nooit oppervlakkig, echt heel tof.

♥ Ik hou ervan als er in films zo goed geacteerd wordt dat je met een grote grijns zit te kijken, zonder dat er iets gezegd wordt. Daar zit deze film vol mee.

♥ Wauwie, wat een mooie inloopkast.

♥ Wat doen al die personages voor werk?! Ze wonen allemaal in een kasteel van een huis, maar als je ze aan het werk ziet, typen ze alleen een beetje. Dat doe ik ook, maar ik woon in een achterstandswijk in Groningen, wat doe ik toch verkeerd?

♥ Hele mooie scene van iemand in een glitterjurk die een Frans nummer aan het zingen is. Tom: ‘Ik snap de charme van Franse chansons niet zo, het lijkt allemaal zo op elkaar, maar dit nummer vond ik echt heel mooi, komt door de film denk ik.’  #ouwesofty

♥ Ik voel een oscar voor Romain Duris aankomen. O, wacht, het is een buitenlandse film, die krijgen alleen Oscars voor de hele film, niet losse acteurs. Vooruit, Oscar voor de hele film dan maar.

♥ De film is afgelopen. Het licht gaat aan en Tom en ik kijken elkaar blij aan, wat een goeie film! En dan is het direct speuren om ons heen, op zoek naar de dader met de stinksokjes. En ja hoor, een paar rijen schuin achter ons zie ik een man zijn veters strikken… Betrapt!

Conclusie: ♥♥♥♥♥
Ik vond het een hele mooie film, het is alleen lastig om niks te verklappen en er toch iets over te vertellen. Ik raad dan ook aan om hem gewoon te gaan zien en je niet teveel in te lezen van tevoren. De film blijft verrassend en spannend en dat vind ik erg fijn. Vaak weet je door de trailer al waar de film over gaat en is het eerder een samenvatting dan een teaser. Dat is bij deze film niet het geval (yesss). Af en toe een tikkeltje ongeloofwaardig en soapy maar dat vond ik helemaal niet erg. Maar hij is niet voor iedereen denk ik…

***

Wie heeft er nog plannen om in de kerstvakantie naar de film te gaan?