Unsuccessful adulting…

Deze term kwam ik voor het eerst tegen bij de o-zo-charmante Lianne (aka de selfhelphipster). Van die dingen die je dacht dat ze over zouden gaan (deze zin draag ik op aan het Koningslied) als je ouder werd. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Soms heb ik het gevoel dat iedereen om mij heen wijzer en verstandiger is geworden, behalve ik.

Ik nader heel langzaam de 30 en aan de ene kant vind ik dit geen probleem. Want , die 28 jaar en een beetje heb ik maar mooi overleefd en hoe langer ik leef, hoe meer toffe dingen ik kan doen en meemaken. Maar andere kant zegt zo’n getal ook: nou, dan zul je al je schaapjes wel op het droge hebben, een dikke carriere hebben, een rijbewijs en een biologische klok die op ontploffen staat. Eh nee? Kan het zijn dat 35 het nieuwe 25 is of loop ik gewoon een beetje achter? Hieronder een paar puntjes waarin ik zeker faal volwassen te worden:

Baby’s maken. Ik heb het gevoel dat ik als ik nu zwanger zou worden, ik een tienermoeder zou zijn. Want ik voel me nog veeeeeel te jong om kinderen te krijgen. Maar dat is niet zo. That ship has sailed ten years ago… Geen wiebelende eierstokken of poepluier-fantasieën te bekennen. Nada. Zou het nog komen? Ik hoop van wel eigenlijk. En mijn schoonmoeder ook denk ik. ;)

Autorijden. Ik heb de babystep genomen en een proefles gehad. En ik ben al bij het derde hoofdstuk van mijn theorie (van de 25, holy moly). Maar als ik eerlijk moet zijn, vind ik het een belachelijk idee. IK in een auto. Zijn jullie helemaal gek geworden. Dat overleeft niemand. Autorijden is voor grote mensen en dat ben ik niet.

Het nieuws volgen. O, dit is echt heel erg. Ooit stond ik tegelijkertijd op met Tom en keken we het journaal. Dat was al niet zo heel veel nieuws, maar nu volg ik helemaal niks meer. Mijn kapster vertelde me laatst dat ze het zo erg vond van de dochter van Whitney Houston. ‘Hmhm’ zei ik. Geen idee… Tom heeft een bijna ongezonde nu.nl verslaving, dus die praat me weleens bij, thank goodness. Die wist het trouwens ook niet, van de dochter van Whitney Houston.

Hoge hakken dragen. Zou met mijn lengte een heel goed idee zijn. Dan zou ik in een rumoerige ruimte ook eens mensen kunnen verstaan. Bij borrels of feestje praten mensen ‘over mij heen’ en dan hoor ik dus niks. Hakken zouden dat mooi oplossen. Maar daar kan ik niet op lopen. Ik voel me dan net een olifantje op schaatsen. Omvallen is bijna een garantie. Het druist ook wel in tegen mijn ten-alle-tijden-comfortabel-zijn-principes. Dus ik ga er denk ik ook niet meer aan beginnen.

Een schoon en opgeruimd huis. Ik probeer het wel ok? Deze week hebben we zelfs elke dag de woonkamer en de keuken opgeruimd zodat er geen vieze pannen meer op het fornuis stonden. Het fornuis however, kan wel een schoonmaakbeurtje gebruiken. Omdat er in huis altijd nog wel iets geklust moet worden, blijft grondig schoonmaken er vaak een beetje bij. Want dan hangen we in die tijd liever een lamp op of leggen we een stukje vloer. Of we kijken tv. Dat is ook een heel goed alternatief voor schoonmaken.

Een grote-mensen-baan. Heel veel mensen van mijn leeftijd hebben een baan die echt heel serieus is. Ze werken bij een advocatenkantoor, zijn piloot bij een vliegtuigmaatschappij of zijn kinderarts. Ze slepen promoties binnen en verdienen een serieus salaris. En daar zit je dan, op een verjaardag, tussen alle serious business people. Wat ik dan doe? Nou, ik schrijf stukjes en ik ontwerp logo’s voor bloggers en ik verkoop agenda’s. En ik maak vooral veel foto’s van mijn katten. ‘Agenda’s? Maar die koopt toch niemand meer? Iedereen heeft toch een digitale planner op zijn telefoon?’ Eh… Heus wel, echt waar…

Normaal eten. Het komt voor dat ik een koekje eet als ontbijt. Of dat we naar een feestje gaan en niet zoveel in huis hebben voor het avondeten en dat we dan tegen elkaar zeggen: ‘ze hebben vast wel hapjes op dat feestje’. En dat mensen op dat feestje dan toastjes met heksenkaas eten en tegen me zeggen: ‘nou, ik moet morgen maar een extra rondje fietsen, want ik eet toastjes met heksenkaas’. Ik fiets nooit een extra rondje als ik teveel toastjes heb gehad…

***

Nu lijkt het net alsof ik mezelf een ontzettende failure vind, maar dat is helemaaaaaaaal niet zo. Ik ben heel erg blij met mijn leven en trots op wat ik tot nu toe bereikt heb. Ik kijk er alleen af en toe van op dat anderen zo ontzettend volwassen zijn…

Ah toe, make my day en vertel me of jij ook een unsuccessful adult bent en waarom? 

REACTIES:

  1. Travealblog

    Oef, zooo herkenbaar! Ken je het liedje van Stef Bos – Is dit nou later? Dat lied is op elke ‘unsuccesful adult’ geschreven. Wel op mij in ieder geval ;)

    Reageren
  2. Anoeska

    Ook weer een heerlijk herkenbare blog. Ik ben 25, maar ook ik zie al die vrienden om me heen die zo volwassen zijn, en ik nog niet! Ik weet nog heel goed dat ik in de zesde van de middelbare de opdracht kreeg om een verslag te schrijven over waar ik dacht dat ik na tien jaar zou zijn. Ik herinner me nog heel goed dat ik dacht getrouwd te zijn, een prachtig huis te hebben, voor de klas te staan en kinderen te hebben. Intussen is het bijna zover en woon ik in plaats daarvan met mijn vriend in een kleine studentenwoning ( waar weinig wordt schoongemaakt en wat mijn vriend en ik het chilhok noemen, zo kun je je wel enige voorstelling maken), ben ik nu mijn bachelor aan het afronden (die weinig met lesgeven te maken heeft :P) en tja… laten we maar zeggen dat een koophuis en kinderen er nog lang niet aankomen ;). Zo leuk om jouw blogs te lezen, zo weet ik dat ik niet de enige ben! Mijn dank daarvoor!

    Reageren
    1. Olga Bericht auteur

      Gek hè, dat je dat vroeger dacht. En dat het helemaal niet erg is dat je daar nog niet bent. Zolang je maar weet wat je wil gaan doen (tijd zat namelijk) en je blij bent waar je nu staat, is er helemaal niks aan de hand!

      Reageren
  3. Anita

    Same here. 31, geen kinderen, geen fancy baan en schoonmaken is ook niet mijn sterkste kant. Maar wat maakt het uit, geluk hangt daar gelukkig niet vanaf. Als je maar dichtbij jezelf blijft bij de dingen die je doet!

    Reageren
  4. Nikki

    Hahaha, heerlijk! Ik heb het een beetje andersom: ik heb een heuse grote-mensenbaan, een huis, twee katten en twee konijnen en moet mezelf er af en toe even aan helpen herinneren dat ik pas 24 ben, dus nog echt geen serieus groot mens hoef te zijn. Dus schop ik regelmatig troepjes in de radiatorput zodat ik ze niet op hoef te zuigen, ontbijt ik in het weekend met soep of toastjes als ik daar zin in heb en draag ik alleen maar vrolijke sokken. Meestal twee verschillende, maar dat komt ook omdat ik er van de meeste nog maar eentje heb.

    Reageren
  5. Delana

    In de categorie ‘de dochter van Whitney Houston’, Harrison Ford is neergestort met een antiek vliegtuig (for realz) maar hij is alleen gewond en de winnaar van de Duitse voorrondes voor het songfestival heeft aangegeven dat hij op 23 mei Duitsland niet kan vertegenwoordigen want “hij is maar een bescheiden muzikant”. Zo, nu kan je weer meepraten bij de kapper ;)

    Reageren
    1. Olga Bericht auteur

      Ah, thanks Delana! Ik schrok wel even van Harrison Ford hoor, gelukkig dat ie het heeft overleefd. Zou toch wel ironic zijn als Han Solo zou sterven omdat zijn vliegtuigje was neergestort…

      Reageren
  6. Kathleen

    Zeer herkenbaar allemaal. Ik nader ook de dertig en nope, de eierstokken zijn ook niet aan het dansen en het springen, er is nog steeds geen rijbewijs en goh, ik heb een job, maar die gaat niet meteen een groot verschil maken in de wereld, vermoed ik. Soms voel ik dat ik een beetje achter loop met alles. Zoveel vriendinnen hebben intussen kindjes en een prachtig huis en hebben al hun zaakjes op orde. Ik niet. Langs de andere kant weet ik niet of dat ook nodig is. Ik geniet wel van mijn vrijheid en mijn blijheid. ;)

    Reageren
  7. Debby

    Hahaha heerlijk dit, een koekje als ontbijt <3. Ik krijg ook veel commentaar dat ik een grote-mensenbaan moet hebben… Och ja, dat is ook gewoon zoals het 'moet' hier he, als je buiten het bootje valt dan is het vaak gewoon je eigen 'schuld' :P. Kan er vaak wel om lachen, de reacties. En in het nieuws volgen ben ik ook heel slecht, maar dat vind ik juist superfijn. Wil niks weten van al die ellende!

    Reageren
  8. Anne

    Ik dacht ook altijd dat ouder worden anders zou voelen. Dat je op een bepaald moment kon zeggen dat je dan succesvol volwassen bent. Maar het voelt nooit zo. Zelfs met een behoorlijk serieuze baan en wat promoties die ik de afgelopen tijd heb gemaakt, voel ik me niet echt gelukkig eigenlijk. Alsof we in die rijtjes dat element altijd zijn vergeten. Dan zou ik liever zulk creatief werk doen als jij doet, geloof ik. Omdat je op die manier toch meer ruimte krijgt om van de wereld te genieten dan als slaaf van de baas (ok overstatement, maar toch). En wat die kindjes betreft, ik dacht ook altijd dat ik me net een tienermoeder zou voelen. Toen was ik plotseling zwanger en blijkt dat je je daar heel snel aan aanpast. Nu heb ik er alle vertrouwen in, maar zeggen mensen om me heen wel dat ik serieuzer ben geworden de laatste tijd. Ja, zoiets van, het speelkwartiertje is voorbij nu gaat het er om serieus te gaan doen. Ik weet niet of dat nou de beste way to go is :-) We zullen zien. In ieder geval: je bent overduidelijk niet de enige die zich zo voelt, thanks voor het delen!

    Reageren
    1. Olga Bericht auteur

      Jij ook bedankt en ik geloof je meteen! Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ik kindjes krijgen nog even voor me uitschuif. Omdat ik weet dat ik het BLOEDSERIEUS zou nemen en overspoeld zou worden door verantwoordelijkheidsgevoel. Ik zou het ook wel kunnen denk ik, maar ik geniet nog teveel van een klein meisje zijn.

      Je gaat het vast geweldig doen! En kinderen houden heel erg van kinderachtige dingen, niet van serieuze volwassenen, dus dat opent weer een heleboel deuren. ;)

      Reageren
  9. Josephine

    Ik vind het zo heerlijk om deze stukjes tekst van je te lezen. Het is allemaal herkenbaar, gerust stellend dus ook want wij zijn dus niet alleen met onze ‘rare’ gewoontes.
    Over het autorijden.. ik ben nu twee maanden aan het lessen en begin het nu pas leuk te vinden, er is dus nog hoop ;)

    Reageren
    1. Olga Bericht auteur

      Ik vind het leuk dat die gekke hersenspinsels van mij een publiek hebben en dat ik niet de enige ben. Jij en iedereen bedankt voor de te gekke reacties!

      Reageren
  10. Marieke

    Ooooh zó herkenbaar! Hoewel ik best een serieuze baan heb, en een koophuis, en een kat, en een officiële partner en al dat soort fratsen, heb ik toch het idee dat ik nog maar net kom kijken in die grotemensenwereld. Wel heb ik sinds vorig jaar januari al een paar keer met een baby gepraat en begin ik aan het idee te wennen dat ik misschien ook wel ooit zo’n tiepstra in huis krijg. Ooit.

    En nog even dit: dat jij voor je werk heel veel foto’s van je kat kunt maken is toch het beste op aarde?!? Ik moest heel erg lachen om je eetgewoontes. Zal ik jullie uitnodigen voor een feestje? Ik maak altijd heel veel hapjes! ;)

    Reageren
    1. Olga Bericht auteur

      Oh ja GRAAG! En van het woord tiepstra moet ik héél hard lachen. Ik heb onlangs ook een fantástische baby ontmoet. Dat ik dacht:’goh, misschien is het toch wel heel leuk’. Dus wie weet… Eerst een rijbewijs!

      Reageren
  11. Renate

    Ik heb ook het gevoel alsof ik nog 20 ben, maar in werkelijkheid is dit vier jaar later. Ik geef het de schuld aan de lengte van studies. Vroeger was je binnen twee jaar klaar. Tegenwoordig is het minimaal vier jaar studeren en na de studie komt er vaak nog een studie. Logisch dat ik nog het gevoel heb zelf deels kind nog te zijn.

    Reageren
  12. Shaz

    Het lijkt net alsof ik dit geschreven kon hebben. Alles is zo herkenbaar en ik heb het gevoel alsof ik nog steeds 18 jaar ben terwijl ik al veel ouder ben.

    Reageren
  13. m(i)e

    ik ben 47 en heb dat ook nog altijd allemaal : ik heb dan ook geen kinderen, woon niet samen en ben dat ook niet van plan , heb pas mijn rijbewijs gehaald op mijn 38 en heb er sinds 8 jaar geen gebruik meer van gemaakt en zal dat wellicht ook nooit meer doen, ik eet nog altijd wat chaotisch, breek mijn benen op hoge hakken en het is hier nooit opgeruimd. Ik huur nog altijd en heb geen flashy ip designinterier enz… Ik heb wel een job ! Toch nog iets dus ;)

    Reageren
  14. Hanneke

    Lieve Olga,

    Ik wil je uit de illusie helpen dat dit ooit over gaat. Ik ben een kleine 10 jaar ouder dan jij bent en voel me nog steeds een groot meisje. Soms kijk ik van een afstandje naar mijn leven en denk: “hoe kan dit meisje in een ‘grote-mensen-huis’ wonen, een paar kinderen hebben rondlopen en een serieuze ‘grote-mensen-baan’ hebben?”. Ik doe en heb dus grote mensen dingen, maar voel me niet zo.
    Mensen kijken wel anders tegen je aan, maar je eigen gevoel verandert daarin helemaal niet.
    Eigenlijk toch ook heel fijn? Het gevoel hebben dat je altijd een ‘meisje’ van 17 of 18 of 19 blijft?
    Puzzelstukjes vallen vanzelf wel op hun plek en ik hoop dat je over 10 jaar ook met verwondering en verbazing naar je leven als meisje in de grote-mensen-wereld kunt kijken.

    Reageren
  15. Isabelle

    Hahahaaa, zo grappig dit! Maar ook zo herkenbaar!
    Ik herken je op bijna elk vlak. Behalve dan van de hoge hakken, want die draag ik dan weer wel heel erg graag. En ook ja, ik ben wel heel erg naar het huisje, tuintje, boompje, kindje aan het groeien en het wordt echt alleen maar erger, haha. Hoewel ik er nog helemaaaaal niet klaar voor ben denk ik dan soms, want ik heb nog dit en ik doe nog dit en ik kan nog niet dit en ik wil nog eerst dat…
    Ach ja…

    Reageren
  16. Lana

    Oh man zoooo herkenbaar. Al heb ik dan wel al twee kiddies rondlopen…

    Op papier ben ik enorm volwassen met mijn huwelijk, koophuis, kinderen maar stiekem voel ik me een enorme kleuter die doet alsof

    Reageren
    1. Olga Bericht auteur

      Wauw, wat bijzonder om te horen dat zelfs als je het allemaal wel hebt, het nog steeds voelt alsof je er nog niet klaar voor bent. Volgens mij moet ik (en anderen ook) wat minder hard nadenken over waar we allemaal wel of niet klaar voor zijn en ons gewoon een beetje laten overspoelen. ;)
      En gewoon kijken waar het schip strandt.

      Reageren
  17. Ruth

    Oh wauw, dit is echt een opluchting om te lezen. Ik ben (nog maar) 22, heb mijn hbo bijna afgerond en ik word er gewoon bang van dat ik dus straks een “grote mensen” baan moet vinden, waar ik een 5-dagen-per-week-werken-nooit-meer-leuke-dingen-doen idee van krijg, een nieuw huis moet zoeken, omdat ik niet in mijn studentenwoning mag blijven, dus misschien wel samen wonen? (Aaaah) baby’s maken en weet ik wat nog allemaal. Fijn om in jouw stuk en in de reacties te lezen dat dat dus ECHT niet per se hoeft allemaal en dat ik daar ook rustig nog weet ik hoe lang de tijd voor kan nemen. Geruststellende gedachte:)

    Reageren
  18. Wendy

    Wauw zon herkenbaar gevoel. Maar iedere persoonlijkheid is anders, en dus wordt ieder leven anders ingevuld. Zelf ben ik gestopt met de laatste studie. Geen spijt van. Heb evengoed een diploma, Grafische vormgeving wel te verstaan. Maar tot voor kort, geen grafische job voor mij. Dan voelde ik me wel eens een schoolverlater, en diplomaloos omdat ik met hetgeen wat ik had niets kon vinden op de banenmarkt. Dat gevoel is niet bepaald motiverend. Wat ik zo leuk vind aan jou is dat jij ook creatief bent. Er geen baan mee hebt bij een werkgever. Maarrr er voor jezelf inmiddels lekker geld mee verdient. Daarin ben jij voor mij echt een voorbeeld!! En dat je nog geen dit, dat, zus en zo hebt maakt niet uit. Jij inspireert mensen. Ik denk dat er mensen in jou omgeving zijn met giga functies en de blabla, die minder inspirerend zijn voor de mensen om hen heen. You go girl!!

    Reageren
    1. Olga Bericht auteur

      Ik weet hoe moeilijk het is om werk als grafisch ontwerper te vinden en het moment dat ik stopte met solliciteren was heel bevrijdend. Ik hoop dat ik met deze manier van werken ooit een volwaardig salaris bij elkaar kan sprokkelen en als ik mensen daarmee kan inspireren, heel heel heel graag!

      Reageren
  19. Nienke

    Oo herkenbaar zeg! Ik zeg ook altijd dat ik me serieus tienermoeder zou voelen als ik nu zwanger zou zijn, ook al word ik volgende week 25! Ook autorijden is niet echt iets voor mij. Ik heb wel mijn rijbewijs gehaald vanwege de druk die iedereen mij oplegde maar ik rijd eigenlijk nooit. Ook hoge hakken is echt niets voor mij! Geruststellend dat ik niet alleen ben met die dingen :)

    Reageren
  20. ingrid

    Hihi herkenbaar hoor! Dat van de dochter van Whitney Houston wist ik dan weer wel, maar dat zie ik juist als iets onvolwassens, dat ik altijd als eerste de achterklap van nu.nl lees! Mijn baan als arts is wel heel volwassen, maar voor de rest.. Schoonmaken vind ik zonde van mijn vrije tijd, want die is zeldzaam en een kind moet ik al helemaal niet aandenken. Autorijden vind ik veel te stressvol en het openbaar vervoer bevalt tot nu toe goed genoeg. Hoge hakken draag ik wel, maar dan wel van die lekker lompe blokhakken.. Ik vind samenwonen met twee katten en klussen aan je huis trouwens al vrij volwassen_)

    Reageren
  21. Tine

    Gelukkig dat er nog mensen zijn zoals jij! Stel je voor dat elke volwassen persoon een volwassen leven zou lijden, hoe saai zou dat zijn? Eeuwig jong!
    En wat je baan betreft, ik denk dat je door bloggen, agenda’s maken en logo’s ontwerpen toch heel wat meer waardering krijgt (in directe zin dan), dan dat je één of andere grote mensen baan – wat dat ook moet zijn.

    Reageren
  22. Sofie

    Ooh jeetje, ik ben nu op de leeftijd dat ik juist volgend jaar ga beginnen aan het volwassen worden (universiteitendingen enzo).
    Toch lijkt het me helemaal niet slecht, om nog niet helemaal volwassen te zijn over 10 jaar :) Gewoon nog maar even genieten van mijn gekke gewoontes, want succesful adulting, wat is daar nou aan?

    Reageren
  23. Sanne

    Nou wat toevallig! Vanmorgen tijdens het douchen bedacht ik me precies hetzelfde. Ben ook 28 jaar en voel me af en toe nog steeds 18. Overigens denken anderen vaak ook nog dat ik 16 ben, dat is dan wel weer wat irritant.

    Nu heb ik zelf een kid, die 4 wordt in april en soms ben ik dus echt bang dat ik doordat ik me dus nog zo jong voel straks zo’n ordi moeder ben. Dat ik denk tof te zijn in mijn eigen blije leven maar dat de realiteit is dat ik gewoon aan het aftakelen ben. Dus ja…

    Maar goed, wat ik vooral even wilde zeggen is dat ik niet vind dat je niet ‘niet succesvol volwassen’ bent. Ik kan er vooral erg van genieten wanneer mensen gewoon hun leven leven zoals ze willen en niet de kudde volgen. Dan ben je pas tof :D.

    Reageren
  24. Maria

    Ik heb wel een voorbeeldje; het plafond verven en er zo dicht opstaan, dat de spetters in je haar en op je armen terechtkomen. Om vervolgens op werk de vraag te krijgen of je vitiligo hebt, omdat je geen terpentine in huis had om de vlekken eraf te halen…

    Reageren
  25. Jolanda

    Don’t grow up. It’s a trap.

    Dat is nog steeds mijn motto. Hoewel ik al 43 ben. Al 15 jaar best succesvol zelfstandig ondernemer ben. Een heus huis bezit-sterker nog, het mooiste plekje van Nederland is van mij. Kinderen heb ik ook al. Check. Maar toch ben ik nog steeds van het rondscharrelen en het buitenspelen. Fikkie stoken en madeliefjes plukken. Want echt volwassen worden, neuh, dat laat ik lekker over aan anderen.

    Reageren
  26. Nancy

    Eh ja, ik doe ook veel aan unsuccesful adulting en daarmee: (bijna) All of the above!
    Geen kinderen of kinderwens, geen carrière terwijl ik al werk sinds mijn 20e, geen eigen huis, geen uitgedacht plan met betrekking tot wat eten we ’s avonds, geen opgeruimd huis terwijl ik heus mijn best doe en het nieuws volg ik ook al niet. Laatst vroeg een vriendin aan mij onder welke steen ik had gelegen (ze had het niet erger kunnen verwoorden!) toen ik met een glazige blik zei: “Mali? Wat moesten onze militairen daar doen dan?” Toen ze het uitlegde begon er heel erg in de verte een belletje te rinkelen. Ik nam me voor om voortaan weer wat beter op te letten. En faalde ook daar weer in.

    Tsja.

    Reageren
  27. Malou

    Ik herken dit heel erg, ook al zijn er puntjes van jou die ik zelf niet heb: het gevoel is hetzelfde. Ik geef les, wat ik dan een ‘grote-mensen-baan’ vind, maar het blijft me verbazen als kinderen doen wat je zegt… Gelukkig kan ik ze daardoor ook heel goed voor de gek houden :o)
    Maar het nieuws… oeps. En een rommelig huis… oeps. En de politiek dan… ook al zoiets…

    Reageren
  28. Kim

    Zo leuk om te lezen dat ik niet alleen ben. Op mijn 34ste, met een kind van vier, heb ik nog altijd no clue wat ik aan het doen ben en heb ik constant het gevoel dat het grote-mensen-leven nog moet komen. Ambitie heeft plaatsgemaakt voor familiaal gevoel maar niet zo zeer dat mijn huis wekelijks gekuist wordt. Eten doe ik gezond maar als mijn vriend de late shift draait, maak ik croque monsieurs. Nieuws lees ik om mijn tijd op het werk te vullen maar vraag me aub niet om er naar te kijken, val ik gegarandeerd in slaap. Ach, ik hou best van mijn leven.

    Reageren
  29. Rosie

    Wow wat erg… Ik voldoe namelijk wel aan alle punten en ben pas 25! Ik vond me zelf best een toffe chick die nog geen saaie muts is, maar nu voel ik me ineens harstikke burgelijk!

    Reageren
  30. Ruurdje

    Herkenbaar! Ik heb een serieuze baan, maar verder voel ik me nog half student en helemaal niet zo volwassen. Aan de andere kant: ik betrap mezelf er af-en-toe op om niet biertjes te gaan drinken met vrienden ‘zodat ik de volgende dag nog nuttige dingen kan doen’. En we doen weekboodschappen. Dus misschien moet ik toch uit de ontkenningsfase stappen en accepteren dat ik geen student meer ben :(

    Reageren
  31. Pingback: Recept: Vega Mini Corn Dogs | Team Confetti

  32. Pingback: TAG: DE BLOG TOP 3 | Team Confetti

  33. Pingback: Unsuccessful adulting #3 | Team Confetti

  34. Pingback: Unsuccessful adulting #2: waarom het geweldig is. | Team Confetti

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *